Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

Η ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΩΝΥΜΙΟΥ ΚΕΛΕΦΑΣ


Η Κελεφά ως γνωστόν είναι το χωριό απέναντι από το Οίτυλο, όπου έχει κτισθεί και το ομώνυμο κάστρο. Για την ερμηνεία του τοπωνυμίου έχει γράψει ο Δ. Β. Βαγιακάκος «Αρχαία και μεσαιωνικά τοπωνύμια εκ Μάνης», Πελοποννησιακά, Αθήναι 1957, τόμ. Β΄ σελ. 315-319. Όμως έγραψε τόσα πολλά για κελεφούς =κασιδιάρηδες, ασθενικούς, λεπτούς κλπ. ακόμη και λεπρούς. Και έκανε τόσο δυσερμήνευτη, μία τόσο απλή ερμηνεία, ενός τόσο απλού τοπωνυμίου, για όσους έχουν την γνώση της επικοινωνίας με καμινοβίγλια στην Μάνη, που δυστυχώς μέχρι σήμερα κανείς ερευνητής ή ιστορικός ασχολήθηκε εκτός από μένα.
Η λέξη Κελεφά παράγεται από το ρήμα κελεύω= παραγγέλλω σε κάποιον να πράξη κάτι, επί του προκειμένου ο Κελεφάς – θα τον λέγαμε Κελευστή σήμερα - τότε με την Βυζαντινή κατάληξη σε -άς, ήταν αυτός που ειδοποιούσε με το καμινιβίγλιο, όσους εργάζονταν και κατοικούσαν στο Μυλολάγκαδο, για επερχόμενους εχθρούς και τους παράγγελνε να πάνε στα καταφύγγια, άλλωστε μία μεγάλη σπηλιά στο λαγκάδι κάτω από το κάστρο της Κελεφάς λέγεται «το καταφυγγάκι».
Το χωριό Κελεφά είναι χτισμένο σε μια πολύ κατάλληλη θέση για να εποπτεύει όλο το Μυλολάγκαδο, και να έχει επίσης οπτική επαφή με τα γύρω της τότε καμινοβίγλια, (Οιτύλου, Κρυονερίου κλπ.).
Ο παραπόταμος του Ευρώτα η Κελεφίνα, έχει την ίδια ρίζα η προέλευσή της, διότι κατέβαζε πολλά νερά, που συνέπαιρναν ακόμη και ανθρώπους Ήταν η προειδοποίηση, και παράγγελνε τρόπον τινά, ότι ο Ευρώτας μπορεί και να ξεχειλίσει, κάνοντας μεγάλες καταστροφές.
«Ο Ίρις φέρνει κούτσουρα κ’ η θάλασσα λιθάρια
κ’ η Κελεφίνα η φόνισσα φέρνει τα παλικάρια».

Ο ερευνητής

ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΡΗΓ. ΜΠΑΤΣΙΝΙΛΑΣ (28-1-2000)

ΚΑΣΤΡΟ ΚΕΛΕΦΑΣ

Το Κάστρο της Κελεφάς χτίστηκε γύρω στα 1670, κατόπιν διαταγής του Μεγάλου Βεζίρη Κιοπρουλή που έστειλε έξι (6) χιλιάδες  άντρες, που στρατολογήθηκαν από την Αθήνα, την Εύβοια και την Ναύπακτο. Πολλοί υποστηρίζουν ότι αυτό (το χτίσιμο) έγινε προς χάριν του διασήμου αρχιπειρατή Λιμπεράκη Γερακάρη καταγόμενου από τη μεγάλη οικογένεια των Κοσμάδων, που είχε τις ρίζες της από τη Βάθια της Μάνης, με σκοπό να διαιρέσει και να υποτάξει τούς Μανιάτες. Το Κάστρο της Κελεφάς, που ήταν έδρα του Χασάν Πασά, χτίστηκε και διατηρήθηκε από τούς Τούρκους από το 1670 μέχρι το 1685, οπότε κατελήφθη υπό των Βενετών και των Μανιατών συμμάχων τους.
Ιδού πως περιγράφει ο Κωνσταντίνος Σάθας, στο βιβλίο του «ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΕΛΛΑΣ» την κατάληψη του Κάστρου από τούς Βενετούς και τούς Μανιάτες στις σελίδες 339-340: «Ο Χασάν Πασάς, διοικητής της Μάνης και Κεχαγιάς του Πασά της Πελοποννήσου, εδρεύων εν Κελεφά, συνομιλήσας μετά των αρχηγών της πολιορκίας Μακρή, Δοξαρά και Βούλτσου, μεταβάς παρέδωκε τας κλεις εις χείρας του Μοροζίνη, επί τω όρω ίνα η εκ χιλίων ανδρών φρουρά μετακομισθεί εις ελαφονήσια ... Καλώς διευθετήσας τα εν Μανη ο Ενετός αρχιστράτηγος και διορίσας προβλεπτάς της μεν Ζαρνάτας τον Νικόλαον Πολάνην και Φραγκίσκον Τιέπολον, του δε Κελεφά τον Βερνάρδον Βαλβην, και αρμοστήν της επαρχίας τον Λορέντζον Βενιέρην εδρεύοντα εν Κελεφά, και φρουράρχους τον Πρατεσίνην και Νικόλαον Μαχαιριώτην απέπλευσεν εις Κέρκυραν προς παραχείμασιν...».

Το Κάστρο της Κελεφάς παρέμεινε στα χέρια των Βενετών και των Μανιατών για τριάντα (30) ολόκληρα χρόνια, δηλαδή από το 1685 που το κυρίευσαν μέχρι το 1715. Το έτος 1715 το Κάστρο επανήλθε στα χέρια των Τούρκων και οι Βενετοί έφυγαν από ολόκληρη την Πελοπόννησο. Από τότε έχασε σιγά - σιγά την αξία του, μειώνεται και ο σκελετός του ερειπώνεται. Λέγεται ότι στο κάστρο της Κελεφάς, στο Οίτυλο και στον όρμο του, τοποθετεί ο Ιούλιος Βερν τούς ήρωές του, στο βιβλίο του «Οι πειραταί του Αιγαίου» όπου και περιγράφει με καταπληκτική ακρίβεια το κάστρο, τη χαράδρα και την τοποθεσία γύρω απ' αυτό.
Αυτή είναι εν συντομία, η ιστορία του Κάστρου της Κελεφάς,  που για να χτιστή στοίχισε ποταμούς αίματος και ιδρώτα, μέχρις ότου στηθεί στον αφιλόξενο εκείνο πέτρινο όγκο και γίνει άπιαστο και θρυλικό. Το έκτισαν μεν Τούρκοι μαστόροι, αλλά το τελειοποίησαν Ενετοί. Γι αυτό πολλοί συνηθίζουν να το ονομάζουν το «Βενετσιάνικο Κάστρο». Όλοι οι κάτοικοι της Κελεφάς και των γύρω χωριών, γνωρίζουν το Κάστρο, αλλά πολλοί το βλέπουν σαν ένα θρύλο και αγνοούν την σημαντική ιστορία του και το ρόλο που έπαιξε στην δύσκολη εκείνη εποχή. 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΑΜΠΗΣ - ΚΑΣΤΡΟ ΚΕΛΕΦΑΣ ( ΟΙΤΥΛΟ ΜΑΝΗΣ ) ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2012

ΣΠΗΛΑΙΑ ΔΙΡΟΥ

Αφήνοντας την κεντρική οδική αρτηρία λίγο νοτιότερα της Αρεόπολης, στον Πύργο Διρού, κατεβαίνει ως την παραλιακή θέση των σπηλαίων Γλυφάδα ( ή Βλυχάδα), Καταφύγιο και Αλεπότρυπα. Κάτω απ’ τα μανιάτικα χώματα κρύβεται μια ανείπωτη ομορφιά, το ωραιότερο λιμναίο σπήλαιο στον κόσμο.
Είναι υπόγειος ποταμός και αναπτύσσεται σε δύο κύριους παράλληλους διαδρόμους με αρκετούς δευτερεύοντες. Η εξερεύνηση του σπηλαίου ξεκίνησε στο 1949 από το ζεύγος των σπηλαιολόγων Ιωάννη και Άννας Πετροχείλου, της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας.
Το 1958 ξεκίνησε η αξιοποίησή του και το 1963 λειτούργησε με χερσαίο τμήμα 600 μέτρα. Το 1979 ανακαλύφθηκαν και νέα τμήματα, χαρτογραφήθηκαν χερσαίοι και λιμναίοι διάδρομοι, ώστε σήμερα το συνολικό μήκος του να φτάνει τα 6000 μέτρα. Το σπήλαιο αποτελείται από σταλακτίτες και σταλαγμίτες, και παλαιότερα ήταν χερσαίο, όμως με την πάροδο των αιώνων η στάθμη του νερού ανέβηκε από τη θάλασσα και έτσι οι σχηματισμοί των σταλακτιτών μοιάζουν με λευκές κολώνες που βγαίνουν μέσα από το νερό. Όσες φορές και εάν επισκεφθεί κανείς τα σπήλαια Διρού δεν χορταίνει το μάτι του να παρακολουθεί με θαυμασμό το τι του έχει προσφέρει σαν δώρο η φύση. Για 45 λεπτά σε μια διαδρομή δαιδαλώδη, ο επισκέπτης μένει άφωνος.
Στην παραλία και λίγα μέτρα πιο πάνω βρίσκεται το άλλο σπήλαιο η Αλεπότρυπα. Το στόμιο του σπηλαίου βρίσκεται λίγες δεκάδες μέτρα από τη θάλασσα. Ανακαλύφθηκε το 1958. Το έδαφος είναι κατηφορικό και μέσα στη σπηλιά δεν είναι ομαλό. Προχωράει γύρω στα 500 μέτρα σε διαφορετικά επίπεδα και σε αίθουσες με σταλαγμίτες και σταλακτίτες και με διαδρόμους από το ένα πλάτωμα στο άλλο. Η έκτασή της είναι 6.500 τ. μ., η κεντρική σπηλιά καταλήγει σε μια ωραιότατη λίμνη βάθους 6 μ. Οι χώροι χρησίμευαν ως κατοικίες στην νεότερη περίοδο της Νεολιθικής εποχής όπως φαίνεται και από τα ευρήματα. Βρέθηκαν ανθρώπινοι σκελετοί και κρανία αλλά και σκελετοί ζώων χωρίς να είναι θαμμένα. Εικάζεται ότι ξαφνικός μεγάλος σεισμός έριξε τα βράχια από την κορυφή ώστε όσοι βρισκόντουσαν μέσα να εγκλωβιστούν και να πεθάνουν χωρίς βοήθεια. Το στόμιο του σπηλαίου είχε παραμείνει κλειστό για πάνω από 45 αιώνες. Μεταξύ των ευρημάτων είναι εργαλεία, μαρμάρινα ειδώλια και αγγεία και όστρακα νεολιθικά καθώς και λίθινος πέλεκυς. Η επίσκεψή της δεν έχει επιτραπεί στο κοινό ακόμη.
Αφού ο επισκέπτης βγει έκθαμβος από το σπήλαιο της Βλυχάδας μπορεί να κατευθυνθεί στο σπήλαιο της Αλεπότρυπας που βρίσκεται μερικά μέτρα πιο πάνω. Εκεί βρίσκεται το Νεολιθικό Μουσείο του Διρού όπου μπορεί να θαυμάσει τα πλούσια ευρήματα που θα του δώσουν μια ολοκληρωμένη εικόνα της ζωής του Νεολιθικού ανθρώπου.

Σπήλαια: 07330/52222
Νεολιθικό Μουσείο: 07330/52223

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΑΜΠΗΣ - ΣΠΗΛΑΙΑ ΔΙΡΟΥ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2012 

ΣΠΗΛΑΙΑ ΔΙΡΟΥ ( ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ )

ΣΠΗΛΑΙΑ ΔΙΡΟΥ













ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΑΜΠΗΣ - ΣΠΗΛΑΙΑ ΔΗΡΟΥ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2012

ΠΟΛΥΛΙΜΝΙΟ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ









Πρόκειται πράγματι για ένα μικρό επίγειο παράδεισο, ένα μέρος καλά κρυμμένο από τα αδιάκριτα βλέμματα, με αμέτρητους καταρράκτες και αντίστοιχα άφθονες λιμνούλες, οι οποίες το καλοκαίρι μετατρέπονται σε φυσικές πισίνες.
Αφήνουμε πίσω μας την Καλαμάτα, περνάμε τη Μεσσήνη και συνεχίζουμε προς Πύλο. Όταν φτάσουμε στην Καζάρμα θα δούμε πινακίδα που μας κατευθύνει αριστερά προς τη Χαραυγή. Μέσα στο χωριό θα βρούμε μία άλλη ταμπελίτσα "προς Πολυλίμνιο". Μπαίνουμε σε καλοπατημένο χωματόδρομο και σε 500 μέτρα συναντάμε διασταύρωση: δεξιά πάει προς "Μαύρη Λίμνα", όπου έχει και χώρο για πάρκινγκ και κιόσκι να καθίσουμε. Αν πάμε αριστερά θα φτάσουμε στο πάρκινγκ της Λίμνης του Ιταλού, όπου υπάρχουν και ξύλινα τραπέζια για πικ νικ.
Συνεχίζουμε πιο πέρα περνώντας πάνω από ξύλινα γεφυράκια για να προσεγγίσουμε τη Λίμνη Καδούλα με τους μικρούς της καταρράκτες. Ακολουθεί η Λίμνη Σταθούλα (εδώ πνίγηκε η Σταθούλα Θεριού το 1770) και η Λίμνη Πανάγος (εδώ πνίγηκε ο Πανάγος Γραμματικόπουλος, που προσπάθησε να τη διασχίσει χειμώνα χωρίς να υπολογίσει τα ορμητικά νερά). Η καλύτερη όμως φυσική πισίνα είναι η Λίμνη Κάδη, που διαθέτει και ένα μεγάλο καταρράκτη, όπου συνήθως μαζεύεται πολύς κόσμος, ανάμεσά τους και αρκετοί ξένοι τουρίστες. Μπορούμε άνετα να κολυμπήσουμε ως τη βάση του καταρράκτη για ένα φυσικό υδρομασάζ.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΑΜΠΗΣ - ΠΟΛΥΛΙΜΝΙΟ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2012

ΚΑΤΑΚΟΜΒΗ ΑΓΙΟΥ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ ΜΕΘΩΝΗΣ


Πρόκειται για σπάνιο δείγμα παλαιοχριστιανικού νεκροταφείου, με κατακόμβες λαξευμένες στο βράχο,που αποτελούσαν τα πολύ παλιά χρόνια κοιμητήριο και είναι ένα από τα ελάχιστα παλαιοχριστιανικά μνημεία της Μεσσηνίας.
Οι επισκέπτες μπορούν να δουν ταφικούς θαλάμους λαξευμένους στον πωρόλιθο και λακκοειδείς τάφους σκαμμένους στο έδαφος.
Ρωμαϊκό νεκροταφειο πού κατά την παράδοση χρησιμοποιήθηκε ως κατακόμβη, χωρο λατρείας των πρώτων χριστιανων. Ασκητήριο των βυζαντινων χρόνων.






ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΑΜΠΗΣ - ΚΑΤΑΚΟΜΒΗ ΑΓΙΟΥ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ ΜΕΘΩΝΗΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2012.

ΚΑΤΑΚΟΜΒΗ ΑΓΙΟΥ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ ΜΕΘΩΝΗΣ ( ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ )













ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΑΜΠΗΣ - ΚΑΤΑΚΟΜΒΗ ΑΓΙΟΥ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ ΜΕΘΩΝΗΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2012