ΡΟΔΟΣ – ΚΑΣΤΕΛΟ ( ΚΑΣΤΡΟ )

Η Ρόδος κατοικήθηκε από Αχαιούς ( 15ο αι. π.Χ. ) και Δωριείς
( 11ο αι. π.Χ. ). Το 700 π.Χ. αποτέλεσε τμήμα της Δωρικής Εξάπολης.
Στη μάχη της Σαλαμίνας ( 480 π.Χ. ) πολέμησε από αναγκαιότητα στο πλευρό των Περσών.
Το 478-7 π.Χ. προσχώρησε στην Αθηναϊκή Συμμαχία.
H πόλη της Ρόδου χτίστηκε το 408 π.Χ. πάνω σε σχέδια του σπουδαίου πολεοδόμου Ιππόδαμου από τη Μίλητο. Στη διάρκεια του 5ου, 4ου και 3ου αι. αποτελεί το αδιαφιλονίκητο ναυτικό-εμπορικό κέντρο, πλουτίζει, παρουσιάζει μεγάλη πολιτιστική ακμή ( θέατρο, περίφημη σχολή ρητορικής με Έλληνες και Ρωμαίους μαθητές ), κόβει δικά της νομίσματα. Το 269 δέχτηκε την εισβολή των Γότθων. Αργότερα ( 297 ) εντάσσεται στα εδάφη της βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Για μικρό διάστημα, στα μέσα του 7ου αι., καταλαμβάνεται από τους Σαρακηνούς.
Από τον 11ο μέχρι το 16ο αι. περνάει σταδιακά στην κυριαρχία των Γενοβέζων και των Σταυροφόρων.
Το 1306 πουλήθηκε από τους Γενοβέζους στους Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη
( η κυριαρχία τους άρχισε από το 1309 ).
Έφτιαξαν πανίσχυρο στόλο, εμπορικό και πολεμικό, έχτισαν τη μεσαιωνική Ρόδο και τη στόλισαν με εκατοντάδες επιβλητικά κτίρια που τα οχύρωσαν πίσω από ένα επιβλητικό τείχος-κάστρο.
Το 1522 έγινε τμήμα της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Οι Τούρκοι έμειναν στο νησί μέχρι το 1912.
Από τότε και μέχρι το 1945 η Ρόδος έζησε κάτω από την ιταλική κατοχή.
Το 1947 ενσωματώθηκε στην Ελλάδα.
Η μεσαιωνική πόλη Κάστρο. Δημιούργημα των ιπποτών, πολυσύνθετο μνημείο, μοναδικό και αντιπροσωπευτικό στο είδος του, σώζεται και διατηρείται σε καλή κατάσταση. Τα τείχη του Κάστρου, θαυμάσιο δείγμα οχυρωματικής του 14ου-15ου αι., σε πολλά σημεία διπλά ή τριπλά, με πύργους, γέφυρες και τάφρους. Έχουν εφτά εισόδους, από τις οποίες η εντυπωσιακότερη είναι η Πύλη του Ντ’ Αμπουάζ.
Το Καστέλο ( Παλάτσο ) ή Παλάτι των Ιπποτών ή Παλάτι των Μεγάλων Μαγίστρων του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη, στο τέλος της οδού Ιπποτών, τεράστιο κτίριο, επιβλητικό, δεσπόζει σ’ όλη την παλιά πόλη. Χτίστηκε το 14ο αι. αλλά καταστράφηκε στο μεγαλύτερο μέρος το 1856 από έκρηξη της πυριτιδαποθήκης που είχαν εγκαταστήσει οι Τούρκοι στα υπόγειά του. Αναστηλώθηκε στα 1939 από τους Ιταλούς, που τήρησαν με απόλυτη πιστότητα τη μορφή του -βρήκαν τα σχέδιά του.
Το Καστέλο χρειάζεται πολύωρη επίσκεψη.
Έχει ογδόντα τεράστιες αίθουσες ( ξεχωρίζει η μεγάλη σάλα του συμβουλίου ), επιπλωμένες με σπάνια κομμάτια ευρωπαϊκού στιλ, 16ου και 17ου αι. Τα δάπεδα είναι στρωμένα με ρωμαϊκά και πρωτοχριστιανικά μωσαϊκά, παρμένα από την Κω. Στην πλακόστρωτη αυλή, με τις αναρίθμητες στοές, μαρμάρινα αγάλματα Ρωμαίων αυτοκρατόρων.
Η οδός των Ιπποτών, ένα θαυμάσιο μεσαιωνικό δρόμο με σημαντικά κτίρια και αρχοντικά.
Σώζονται τέσσερα από τα έξι καταλύματα των Ιπποτών ( Προβηγκίας, Ιταλίας, Ισπανίας, Γαλλίας ) με τα οικόσημα των αρχηγών τους, τα τοξωτά παράθυρα, τις μεγάλες σκαλιστές πόρτες.
Φανάρια στηριγμένα σε βαριές σιδερένιες Βάσεις φωτίζουν το δρόμο το βράδυ.
Μέχρι στιγμής είναι ένα από τα πιο διατηρημένα κάστρα της Ελλάδας, αξίζει κανείς να το επισκεφτεί.
Η ομορφιά του και το μεγαλείο του θα ακουμπίσει και τον πιο απαιτητικό
Επισκέπτη αρκεί να έχει χρόνο για να το γυρίσει.

Γεώργιος Λαμπής – Ρόδος, Αύγουστος 2003.

ΡΟΔΟΣ – ΚΑΣΤΡΟ ΛΙΝΔΟΥ

Ένα από τα πιο όμορφα χωριά της Ρόδου, 46,5 χλμ. Α από την πρωτεύουσα, με 1.091 κατοίκους, χτισμένο πλάι στη θάλασσα και κάτω από τον επιβλητικό βράχο της ακρόπολης της σπουδαίας αρχαίας και μεσαιωνικής πόλης της Λίνδου.
Η σημερινή Λίνδος ζει, διαμορφώνεται και εξαρτάται απόλυτα από τον τουρισμό. Όλα τα σπίτια ασβεστώνονται και οι ταράτσες τους στρώνονται με την πρασινωπή «πατελιά» ( μόνωση ).
Έχουν μπαλκόνια με βαριές σιδεριές, παράθυρα κατά κανόνα βαμμένα καφετιά, αυλές και δάπεδα καλυμμένα με βότσαλα. Στο εσωτερικό στολίζονται με μεγάλη φροντίδα,τοίχοι διακοσμημένοι με κεραμικά πιάτα, ξυλόγλυπτες οροφές.
Ορισμένα σπίτια - κτίσματα του 15ου αιώνα έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα μνημεία.

Τα πλοία αγκυροβολούν στον όρμο αριστερά από τον οικισμό. Στην πίσω μεριά του χωριού βρίσκεται το λιμανάκι του Αγίου Παύλου.
Εδώ αράζουν βάρκες και μικρά πλεούμενα.
Οι Λινδιακοί υποστηρίζουν πως σ’ αυτό το σημείο αποβιβάστηκε ο Απόστολος Παύλος φτάνοντας στη Ρόδο για να διδάξει το χριστιανισμό.
Αξιοθέατα αποτελούν:
Η ακρόπολη της αρχαίας Λίνδου, στην κορυφή κατακόρυφου βράχου
( 116 μ. Ύψος ) πάνω από τη θάλασσα. Στη Ν άκρη του γκρεμού υπάρχουν τα ερείπια του ναού ( 4ου αι. ) και του ιερού της Λίνδιας Αθηνάς. Στο σημείο αυτό βρέθηκαν ειδώλια του 8ου αι., πολλές βάσεις αγαλμάτων Ελληνιστικής Εποχής, με τις υπογραφές των δημιουργών τους, που αποδεικνύουν τη μεγάλη δραστηριότητα της Ροδιακής Σχολής και μικρά αντικείμενα Ρωμαϊκών Χρόνων.
Εντυπωσιακό κτίσμα είναι η Μακρά Στοά - 20 κίονες έχουν αναστηλωθεί. Κοντά βρίσκονται τα ερείπια ναού του Διόνυσου, το αρχαίο θέατρο με κερκίδες σκαμμένες στο βράχο, ο τάφος του Κλεόβουλου - ένα θολωτό ταφικό μνημείο του 100 π.Χ.
Στο χώρο της ακρόπολης και στις πλαγιές του ακρωτηρίου Κράνα, η γη είναι σπαρμένη με χαλάσματα τάφων. Αμέσως μετά την κύρια είσοδο, το μεσαιωνικό παλάτι και η παλιά βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Ιωάννη.

Στη συνέχεια σκάλες οδηγούν στα Προπύλαια ( 5ου αι. ).
Εκεί πάνω στην πέτρα είναι χαραγμένη μια λίνδιακή τριήρης.
Μέσα στο χωριό, η βυζαντινή εκκλησία της Παναγίας της Λίνδου, 15ου αι., με ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες.
Η μικρή εκκλησία του Αγίου Παύλου, πλάι στη θάλασσα.
Τα μεσαιωνικά σπίτια της Λίνδου, χτισμένα το 15ο και 16ο αι. Σ’ ένα απ’ αυτά στεγάζεται η συλλογή του Π. Ιωαννίδη που περιλαμβάνει 71 πιάτα και πάνω από 200 αντικείμενα οικιακής χρήσης και διακόσμησης.
Το τοπίο πάνω από το κάστρο της Λίνδου είναι φανταστικό, βλέπεις όλο το χωριό στα πόδια σου και πάνω από όλα αγναντεύεις το πέλαγος μέχρι εκεί που δεν έχει τελειωμό.

Τα σπίτια της Ρόδου είναι γενικά όλα διακοσμημένα με διάφορα πιάτα,είχα πάει στο σπίτι ενός γνωστού καιστους τοίχους του σαλονιού του υπήρχαν πάνω από 100 κομμάτια.Παράξενο όμως αληθινό.


Γεώργιος Λαμπής – Ρόδος, Αύγουστος 2004

ΡΟΔΟΣ – ΙΑΛΥΣΟΣ

Τα Τριάντα, η Ιαλυσός όπως λένε οι ντόπιοι, μοιάζουν με τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Το χωριό, με 10.107 κατοίκους, βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τη θάλασσα, σε περιοχή όλο περιβόλια, κτήματα, πέτρινα εξοχικά σπίτια «πύργους» εδώ παραθέριζαν παλιά οι πλούσιοι Ροδίτες- και αρκετά νεοκλασικά.

Η παραλία σ’ όλο το μήκος του όρμου, 10 χλμ., έχει μεταβληθεί σ' ένα ατέλειωτο ξενοδοχειακό τείχος που καταλήγει στην πόλη της Ρόδου.

Σ’ αυτή την περιοχή υπάρχει το 1/2 των τουριστικών συγκροτημάτων του νησιού - αλλοίωσαν τόσο πολύ την όψη του τόπου, που κυριολεκτικά τον έκαναν αγνώριστο.
Αξιοθέατα αποτελούν:
Η ακρόπολη της αρχαίας πόλης Ιαλυσού - Λίνδος, Κάμειρος, Ιαλυσός, τα σπουδαιότερα κέντρα του νησιού μέχρι τον 4ο αι. π.Χ. Βρίσκεται 8 χλμ. ΝΔ, στην επίπεδη σαν οροπέδιο κορυφή του βουνού Φιλέρημος, σε ύψος 400 μ. Το βουνό ονομάστηκε έτσι από τους ερημίτες που ζούσαν στις σπηλιές του κατά το Μεσαίωνα.
O δρόμος που οδηγεί στην ακρόπολη διπλής κατεύθυνσης περνάει μέσα από Πευκοδάσος και καταλήγει σε πλάτωμα-μπαλκόνι απ' όπου απλώνεται ολόγυρα πανόραμα στεριάς και θάλασσας, στρατηγικό σημείο από τα χρόνια των Φοινίκων μέχρι το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην ακρόπολη σώζονται ερείπια ελληνιστικού ναού της Πολιάδας Αθηνάς ( 3ου αι, π.Χ. ) και του Δία, πλάι σε χαλάσματα χριστιανικών και μεσαιωνικών κτισμάτων, χαλάσματα βυζαντινού οχυρωματικού έργου, τμήματα πρωτοχριστιανικής εκκλησίας ( βασιλική 5ου αι. ), η σπουδαία εκκλησία της Παναγίας της Φιλέρημου που έχτισαν οι Ιππότες στα μέσα του 15ου αι., η δωρική κρήνη ( 4ου αι. π.Χ. ) και δρόμος του Γολγοθά, σειρά από 134 σκαλιά σε αραιά διαστήματα.
Κατά μήκος της δεξιάς πλευράς υπάρχουν πέτρινα κτίσματα που αναπαριστούν τα Πάθη του Χριστού. Η αρχαία νεκρόπολη ( 500 τάφοι Μυκηναϊκής, Αρχαϊκής και Κλασικής Εποχής ) στην περιοχή γύρω από την ακρόπολη. Η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής ( 15ου αι. ) στο Βουνό Φιλέρημος.
Μέσα στα Τριάντα, η εκκλησία της Κοίμησης της Παναγίας, με μεγάλη λιθόστρωτη αυλή. Χτίστηκε το 18ο αι. αλλά το τέμπλο της είναι παλαιότερο.
Η υπόγεια βυζαντινή εκκλησία του Άι Γιώργη του Χωστού -τοιχογραφίες 14ου και 15ου αι.- μέσα στο χωριό.
Φοβερό μέρος με ωραία θέα, ο δρόμος του γολγοθά είναι ένα αξιοσέβαστο έργο που δεν πρέπει να το χάσει κανείς, όπως και το υπόγειο εκκλησάκι του αγίου Γεωργίου του Χώστου.

Γεώργιος Λαμπής – Ρόδος, Αύγουστος 2004

ΣΑΛΑΚΟΣ - Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΟΥΝΑΣ

Η σπηλιά της Μακαρούνας βρίσκεται στην άκρη του χωριού Σάλακος, δίπλα από την πηγή νύμφη από όπου υδρεύεται και εμφιαλώνει νερό η Ρόδος.
Η σπηλιά δεν νομίζω να είναι και πολύ προσβάσιμη,γιατί όπως βλέπουμε και στην φωτογραφία είναι γεμάτη από πέτρες.
Τον Αύγουστο του 2004 όταν ξεκίνησα να ανέβω τα σκαλιά για να εισχωρήσω στα βάθη της, δεν τα κατάφερα.
Έφτασα μέχρι ένα σημείο και από εκεί και πέρα σταμάτησα, ο τόπος ήταν γεμάτος από πέτρες και βράχους και δεν το διακινδύνεψα.
Γενικά ο χώρος ήταν λίγο ταρακουνημένος και αυτό που με προβλημάτισε, ήταν ότι τα εξωτερικά μέρη της σπηλιάς στηριζόντουσαν από ξύλινα υποστυλώματα και μεγάλες σωλήνες κατευθυνόντουσαν προς τα μέσα.
Το χειρότερο είναι ότι μόλις πλησίαζες την πύλη της σπηλιάς, χιλιάδες μύγες ερχόντουσαν κατά πάνω σου και δεν σε αφήνανε να πλησιάσεις.
Παράξενο φαινόμενο αλλά αληθινό.
Το κακό είναι ότι δεν βρήκα ούτε ένα ντόπιο του χωριού για να μου πει σε τι χρησίμευε αυτή η σπηλιά τα τωρινά χρόνια η τα χρόνια της αρχαιότητας.
Πάντως όποιος θέλει να επισκεφτεί αυτή την σπηλιά χρειάζεται πάρα πολύ προσοχή διότι είναι πολύ επικίνδυνη.

Γεώργιος Λαμπής – Ρόδος, Αύγουστος 2004.