Στο
άρθρο που ακολουθεί, θα μιλήσουμε για
τα άγρια φρούτα του ελληνικού βουνού
και τις ιδιότητες τους.
Σήμερα
θα μιλήσουμε για την κουμαριά, την
φραγκοσυκιά, την συκιά, τα βατόμουρα,
τα κορόμηλα, τις άγριες φράουλες και
την χαρουπιά.
Σε
άλλο άρθρο, θα μιλήσουμε για άλλους έξι
περίφημους άγριους καρπούς της χώρας
μας και τις ιδιότητες τους.
Οι
φωτογραφίες είναι από το διαδίκτυο.
ΚΟΥΜΑΡΑ
Στην
χώρα μας υπάρχουν δυο είδη κουμαριάς,
η κουμάρια arbutus unedo και
η άγρια κουμαριά arbutus
andrachne. Το πρώτο είδος
κουμαριάς, φτάνει περίπου τα 3 μέτρα και
είναι θάμνος με γυαλιστερά και μακρόστενα
φύλλα, ενώ η άγρια κουμαριά έχει αραιά
κλαδιά και πιο φαρδιά φύλλα και επίσης
ο κορμός της είναι λείος με κοκκινωπό
χρώμα, είναι και αυτός θάμνος.
Επίσης
η κουμάρια είναι αειθαλής θάμνος και
δεν ρίχνει ποτέ τα φύλλα της.
Για
να καταναλωθεί ο καρπός της κουμαριάς,
θα πρέπει να είναι κόκκινος.
Αν
ο καρπός είναι κίτρινος, τότε η γεύση
του είναι πικρή και στυφή, σημάδι ότι
δεν έχει ωριμάσει ακόμα. Τα κούμαρα
τρώγονται αφού έχουν ωριμάσει καλά. Αν
φάτε κούμαρα που έχουν ωριμάσει και
είναι όξυνα, φτύστε τα διότι είναι
χαλασμένα και κινδυνεύεται από
δηλητηρίαση. Τα ώριμα κούμαρα είναι
πολύ εύγευστα και με πολλές βιταμίνες.
Ο
καλύτερος τρόπος είναι να τρώμε τον
καρπό απευθείας από το θάμνο (δέντρο)
διότι είναι πολύ ευαίσθητος και χαλάει
γρήγορα.
Τα
άνθη του φυτού εμφανίζονται το φθινόπωρο.
Η
κουμαριά είναι από τα λίγα φυτά, το οποίο
έχει ταυτόχρονα άνθη, άγουρους και
ώριμους καρπούς. Τρώμε τα κούμαρα πάντα
με μέτρο, διότι αν φάμε πολλούς θα βαρύνει
το στομάχι μας.
Μπορούμε
να φάμε και μέχρι 15 καρπούς, με την μόνη
προϋπόθεση όμως, να είναι ώριμοι και
κόκκινοι.
Τα
κούμαρα είναι μια καλή τροφή, πλούσια
σε βιταμίνη C, φυτικές
ίνες, υδατάνθρακες, σάκχαρα, κάλιο και
πολυφαινόλες.
ΦΡΑΓΚΟΣΥΚΑ
Τα
φραγκόσυκα είναι νόστιμα φρούτα που τα
τρώμε κυρίως το καλοκαίρι.
Έχουν
την δυνατότητα να σε ξεδιψούν, καθώς
έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε νερό,
να βοηθάνε στην πέψη και να μας αυξάνουν
την σωματική αντοχή.
Τα
φραγκόσυκα είναι πλούσια σε μαγνήσιο,
φλαβονοειδή, βιταμίνη C,
βιταμίνη Β6, Β καροτένη,
Β κρυπτοξανθίνη, κάλιο, νιασίνη, θειαμίνη,
ασβέστιο και φώσφορο.
Οι
καρποί της φραγκοσυκιάς και τα άνθη
της, έχουν θεραπευτικές ιδιότητες για
παθήσεις του ανθρώπινου οργανισμού.
Αντιδρά
δραστικά αν εμφανιστεί κάποια αρρώστια,
και δυναμώνει το αμυντικό σύστημα του
οργανισμού μας.
Τα
φραγκόσυκα τα τρώμε όταν έχουν ωριμάσει
και είναι κόκκινα.
Προσοχή
όταν τα μαζεύετε, διότι είναι γεμάτο
μικρά αγκαθάκια που δεν φαίνονται.
Το
ξημέρωμα, λόγω υγρασίας, τα αγκαθάκια
είναι πιο μαλακά και μπορούν να μαζευτούν
πιο εύκολα.
Ένας
καλός τρόπος, είναι να βάλουμε σε ένα
κλαδί φωτιά και να το περάσουμε πάνω
από τον καρπό. Τα αγκάθια θα καούν και
θα τα μαζέψουμε πιο εύκολα.
Επίσης
μπορούμε να τα αφήσουμε 3 ώρες μέσα σε
ένα δοχείο με κρύο νερό, για να φύγουν
μόνα τούς.
ΣΥΚΑ
Ο
καρπός της συκιάς είναι πολύ γλυκός και
σαρκώδης.
Τα
τρώμε προς το τέλος του καλοκαιριού.
Τα
σύκα είναι πλούσια σε ασβέστιο, βιταμίνη
C, πολυφαινόλες,
σίδηρο, φώσφορο, φυλλικό οξύ, βιταμίνη
Κ, χαλκό, μαγγάνιο, κάλιο και μαγνήσιο.
Τα
σύκα τονώνουν το μυαλό και το σώμα.
Τα
ώριμα σύκα καταναλώνονται και σκέτα,
προσοχή στο μάζεμα τους όταν είναι
ώριμα, γιατί είναι ευαίσθητα και υπάρχει
πιθανότητα να λιώσουν.
Επίσης
όταν τα μαζεύετε, ρίξτε μια μάτια στον
καρπό για τυχών έντομα, μέλισσες και
σκουλήκια. Μην καταναλώνετε μεγάλες
ποσότητες σύκων διότι θα πάθετε διάρροια,
αν έχετε πρόβλημα στα νεφρά η στην
χοληδόχο κύστη, καλύτερα να τα αποφεύγεται.
ΒΑΤΟΜΟΥΡΑ
Το
βατόμουρο η βάτος ο θαμνώδης,αποτελεί
ένα από τα πιο γλυκά φρούτα του καλοκαιριού.
Ωριμάζει
τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβρη.
Τα
βατόμουρα τα βρίσκουμε σε θαμνότοπους
και κυρίως σε δασώδεις περιοχές.
Τα
βατόμουρα στην αρχή είναι πράσινα, στην
συνέχεια κόκκινο με ξανθό και στην
ωρίμανση τους, μαύροι και γυαλιστεροί
με φανταστική γεύση. Πολλά από τα φυτά
του βατόμουρου έχουν αγκάθια ενώ άλλα
όχι.
Όταν
θέλουμε να μαζέψουμε τον καρπό, πρέπει
να προσέχουμε διότι είναι πολύ ευαίσθητος
και δεν αντέχει πολλές μέρες.
Τα
βατόμουρα προσφέρουν υψηλή θρεπτική
αξία σε υδατάνθρακες, πρωτεΐνες,
αντιοξειδωτικά, φλαβονοειδή, βιταμίνες
Α,C,E, φολίκο
οξύ, σελήνιο, ασβέστιο και ανθοκυανίνες.
Άτομα
που έχουν γαστρεντερικά προβλήματα,
καλό θα είναι να μην καταναλώνουν μεγάλες
ποσότητες από το φρούτο. Επίσης όταν
μαζεύεται βατόμουρα προσοχή στα αγκάθια.
ΚΟΡΟΜΗΛΑ
Τα
κορόμηλα η τζάνερα τα συναντάμε το
καλοκαίρι σε πάρα πολλές περιοχές της
χώρας μας. Έχει γλυκόξινη χυμώδη σάρκα
και το βρίσκουμε σε αποχρώσεις του
κίτρινου, του πράσινου, η του κόκκινου.
Οι
καρποί της κορομηλιάς, θεωρούνται
αποτοξινωτικές τροφές διότι ξεχωρίζουν
για τις μεγάλες ποσότητες βιταμίνης Α
και C που
περιέχουν.
Έχουν
άφθονες φυτικές ίνες και νιασίνη. Επίσης
τα κορόμηλα είναι αντιοξειδωτικά και
έχουν αντιγηραντικές ιδιότητες.
Τα
κορόμηλα τρώγονται σαν φρούτο.
ΑΓΡΙΕΣ
ΦΡΑΟΥΛΕΣ
Τις
άγριες φράουλες τις συναντάμε στο βουνό
και το δάσος, τις συλλέγουμε τον Μάιο,
Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο.
Η
άγρια φράουλα είναι ανθεκτικό και
πολυετές φυτό, με μεγάλη συγκέντρωση
σε βιταμίνη C, σίδηρο
και κάλιο.
Αν
λιώσουμε φράουλες και τις τοποθετήσουμε
σε εγκαύματα, μας απαλύνουν από τον
πόνο, επίσης κάνουν καλό και για τα
εγκαύματα του ηλίου.
ΧΑΡΟΥΠΙΑ
Η
χαρουπιά είναι ένα αειθαλές αυτοφυές
δέντρο που ευδοκιμεί στην χώρα μας και
σε όσες χώρες περιβάλλονται από την
μεσόγειο.
Το
χαρούπι είναι πλούσιο σε μαγνήσιο,
ασβέστιο, κάλιο, φώσφορο, σίδηρο, πυρίτιο,
βιταμίνες A, B1, B2, D,
πολυφαινόλες και τανίνες.
Το
χαρούπι μπορούμε να το φάμε και ωμό,
δίνοντας μας μια γλυκιά μοναδική δικιά
του γεύση, επίσης δεν χαλάει εύκολα και
μπορεί να αποθηκευθεί για μεγάλο χρονικό
διάστημα.
Αν
το βράσουμε παράγουμε το χαρουπόμελο.
Αν
το αλέσουμε παράγουμε χαρουπάλευρο.
Αν
το αποξηράνουμε χωρίς τους σπόρους, το
αλέσουμε και το ψήσουμε, παράγουμε σκόνη
χαρουπιού, που μπορούμε να την
χρησιμοποιήσουμε για ζεστά ροφήματα.
Με
το ξύλο της χαρουπιάς, μπορούμε να
φτιάξουμε κάρβουνο.
Με
το λάδι από τους καρπούς, μπορούμε να
φτιάξουμε λάδι για σαπούνια. Το χαρούπι
είναι ένα μέσο τροφής, που σε ώρα ανάγκης,
θα μας τονώσει και θα μας χορτάσει άνετα.
Επίσης
άλλες ονομασίες του χαρουπιού είναι
ξυλοκέρατον και κεράτιον.
Στην
όψη, το χαρούπι μοιάζει με τους καρπούς
της φασολιάς. Είναι ένας κάλυκας σε
μορφή φασολιού, ένας χέδρωψ που φέρει
σκληρά σπέρματα τα λεγόμενα κεράτια,
τα οποία κατά ένα περίεργο τρόπο έχουν
πάντα το ίδιο, σταθερό βάρος.
Το
βάρος αυτό κυμαίνεται πάντα, ανάλογα
με το μέγεθος του χέδροπος, μεταξύ 189
και 205 χιλιοστών του γραμμαρίου και για
αυτό στους αρχαίους χρόνους τα κεράτια
χρησιμοποιήθηκαν ως μονάδα μέτρησης
βάρους για πολύτιμους λίθους και το
χρυσό.
Από
αυτό προέκυψε και η λέξη κεράτιον, που
έδωσε στις μέρες μας το γνωστό καράτι.
