Στο
σημερινό άρθρο, θα μιλήσουμε για το πως
μπορούμε να σκαρφαλώσουμε σε ένα δέντρο
πεύκου με ασφάλεια, και πως μπορούμε να
μάθουμε την ηλικία του.
Για
να ανέβουμε σε ένα δέντρο πεύκου υπάρχουν
διάφορες τεχνικές, όπως ανέβασμα με
σχοινί, ανέβασμα με ιμάντες δεμένους
στα πόδια, και ελεύθερη ανάβαση χωρίς
βοηθήματα.
Σήμερα
θα μιλήσουμε για την ελεύθερη ανάβαση.
Για
να ανέβουμε σε ένα πεύκο, θα πρέπει πρώτα
να το ελέγξουμε για τυχών ευαίσθητα
σημεία. Στην συνέχεια, τοποθετούμε το
ένα πόδι μας στην ένωση (χοντρού) κλαδιού
και κορμού και ξεκινάμε το σκαρφάλωμα
μας τοποθετώντας και το άλλο μας πόδι.
Στην
διακλάδωση ξεκουραζόμαστε.
Ισοδυναμούμε
την πίεση των χεριών και των ποδιών μας,
ώστε να μην πιέζουμε με πολύ δύναμη και
βάρος το κλαδί και σπάσει και επίσης
για να μην κουραζόμαστε.
Με
λίγα λόγια, μετριάζουμε τις δυνάμεις
μας.
Τοποθετούμε
το πόδι μας στην ένωση του κλαδιού με
το κορμό, για τον εξής λόγο, αν το ξύλο
είναι ξερό η σάπιο και το πατήσουμε
κάπου ενδιάμεσα, θα σπάσει και θα
τραυματιστούμε σοβαρά.
Στο
σημείο της ένωσης όμως, όσο ξερό και αν
είναι το κλαδί που πατάμε, δεν πρόκειται
να σπάσει διότι κρατάει την ελαστικότητα
του από την ρητίνη που εισέρχεται από
τον κεντρικό κορμό, επίσης έχει περισσότερη
αντοχή γιατί βρίσκετε στην ένωση.
Μην
προσπαθήσετε να κάνετε κάτι αν δεν είστε
σίγουροι για τον εαυτό σας, καλό θα είναι
να υπάρχει και κάποιος έμπειρος μαζί
σας.
Στις
παρακάτω φωτογραφίες θα το δείτε
αναλυτικά.
Επίσης,
σε άλλο άρθρο θα σας δείξω πως μπορούμε
να ανεβαίνουμε σε κάθε δέντρο, με την
βοήθεια ιμάντων.
Αν
χρειαστεί κάποια στιγμή και θελήσουμε
να μάθουμε την ηλικία ενός δέντρου,
υπάρχουν δυο τρόποι.
Ο
πρώτος είναι με τούς σπονδύλους του
δέντρου, κάθε σπόνδυλο που σχηματίζουν
τα κλαδιά του δέντρου είναι και ένας
χρόνος.
Ο
δεύτερος τρόπος είναι με τούς δακτυλίους
του κορμού, το δεντρό σε αυτή την
περίπτωση, πρέπει να είναι κομμένο και
όχι για πάρα πολύ καιρό διότι δεν θα
διακρίνονται οι δακτύλιοι λόγο αλλοίωσης.
Κάθε
δακτύλιος είναι και ένας χρόνος.
Η
εναλλαγή ανοιχτού και σκούρου ξύλου,
δημιουργεί τους δακτυλίους κάθε έτους.
Την
άνοιξη το ξύλο είναι ανοιχτόχρωμο ενώ
το φθινόπωρο, είναι σκουρόχρωμο.
Το
πάχος των δακτυλίων ποικίλλει ανάλογα
με τις συνθήκες που επικρατούσαν τη
χρονιά που σχηματίστηκαν.
Το
ξύλο ενός δέντρου που μεγαλώνει γρήγορα
έχει ευρείς δακτυλίους, ενώ το ξύλο ενός
δέντρου που μεγαλώνει αργά έχει στενούς
δακτυλίους (γρήγορη ανοιξιάτικη και
αργή καλοκαιρινή αύξηση του κορμού).
Έτσι,
στη διάρκεια μιας χρονιάς που οι καιρικές
συνθήκες ήταν ευνοϊκές για την ανάπτυξη
του δέντρου, σχηματίστηκε ένας καλά
ανεπτυγμένος δακτύλιος. Αντίθετα, σε
χρονιά που επικρατούσαν δυσμενείς
καιρικές συνθήκες σχηματίστηκε ένας
λεπτός δακτύλιος.
Οι
αυξητικοί δακτύλιοι δεν είναι πάντα
ομόκεντροι εξαιτίας της επίδρασης
διαφόρων εξωτερικών παραγόντων όπως
ρύπανση, φωτιά και τραυματισμός.
Οι
εγκάρσιες σχισμές που παρατηρούνται
σε μια τομή του κορμού, αποτελούν ένδειξη
παγετού.
Ξεκινάτε
το μέτρημα από μέσα προς τα έξω.
Σε
άλλο άρθρο, θα σας δείξω πως μπορούμε
να βρούμε την ηλικία, μετρώντας την
περιφέρεια του κορμού.
