Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009
ΚΕΡΚΥΡΑ – ΠΑΛΑΙΟ ΦΡΟΥΡΙΟ
Το παλαιό φρούριο δεσπόζει στην ανατολική πλευρά της πόλης της Κέρκυρας.
Αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό μνημείο της και συνδέεται με τις σημαντικότερες φάσεις της ιστορίας της κατά την βυζαντινή και μεταβυζαντινή περίοδο.
Είναι χτισμένο σε μια φυσικά οχυρή θέση, η οποία κατά τον 15ο αιώνα, εποχή βενετοκρατίας στην Κέρκυρα, μετατράπηκε για λόγους αμυντικούς από χερσόνησο σε νησί με την κατασκευή τάφρου.
Στα τέλη του 14ου αιώνα η Κέρκυρα προσαρτήθηκε στην δημοκρατία της Βενετίας, για την οποία αποτελούσε στρατιωτική βάση στον άξονα της Αδριατικής με καθοριστική σημασία για το εμπόριο της στην ανατολική μεσόγειο. Στην αμυντική πολίτικη που εφάρμοσαν οι Βενετοί στο διάστημα της κυριαρχίας τους στο νησί ( 1386 – 1797 ) οφείλεται κυρίως η οχυρωματική διαμόρφωση του παλαιού φρουρίου, όπως αυτή σώζεται σήμερα.
Ο δικόρυφος βράχος του φρούριου οχυρώθηκε αρχικά στην μεσοβυζαντινή περίοδο, όταν η Κέρκυρα ανήκε στην βυζαντινή αυτοκρατορία.
Στην προστατευμένη αυτή θέση είχε δημιουργηθεί σταδιακά, ήδη από τον 6ο αιώνα, η βυζαντινή πόλη της Κέρκυρας, που πήρε την ονομασία << Κορυφώ >>.
Οι κυρίαρχοι του νησιού κατά τον 13ο και 14ο αιώνα – το δεσποτάτο της ηπείρου από το 1214 έως το 1267 και το βασίλειο των δυο σκελιών από το 1267 έως το 1386 – διατήρησαν και συμπλήρωσαν τη βυζαντινή οχύρωση του φρούριου, την οποία όμως οι Βενετοί αντικατέστησαν με νέα και ισχυρότερη, ικανή να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες που επέβαλε η χρήση του πυροβολικού από τα μέσα του 15ου αιώνα.
Τα σημαντικότερα αμυντικά έργα έγιναν μέχρι και το 16ο αιώνα.: η κατασκευή της μεγάλης ένυδρης τάφρου ( contrafossa ) και του μετώπου των δυο ισχυρών προμαχώνων στη δυτική πλευρά, με την κεντρική πύλη ενδιάμεσα, η περιμετρική οχύρωση ( θαλάσσια τείχη ), η περιτείχιση των κορυφών και η κατασκευή σε αυτές νέων πύργων – πύργος ξηράς και πύργος θαλάσσης, η δημιουργία λιμανιού στη βορινή πλευρά του οχυρού ( Μανδράκι ), καθώς και η διαμόρφωση ενός ελεύθερου από οικοδομήματα αμυντικού πεδίου μπροστά από την τάφρο ( Σπιανάδα ).
Τα έργα, ιδιαίτερα αυτά του 16ου αιώνα, σχεδιάστηκαν από τους καλύτερους αρχιτέκτονες της Βενετίας, όπως ήταν ο Michele Sanmicheli.
Από το 1500 περίπου η οχυρωμένη νησίδα χρησιμοποιείται κυρίως ως στρατιωτικό και διοικητικό κέντρο.
Η συρρικνωμένη πόλη που είχε αναπτυχθεί σε αυτή θα υποκατασταθεί βαθμηδόν από το προάστιο ( Μπόργο ) έκτος του φρούριου, που θα εξελιχθεί στη νεότερη πόλη και μέχρι τον 17ο αιώνα θα ολοκληρωθεί η περιτείχιση της.
Το φρούριο έμεινε απόρθητο κατά τη μεγάλη πολιορκία της Κέρκυρας από του Οθωμανούς το 1537, που επιχείρησαν αρκετές φορές ( 1571, 1573 και 1716 ), άλλα χωρίς αποτέλεσμα, να κατακτήσουν το νησί.
Την περίοδο της αγγλικής προστασίας ( 1815 – 1864 ) έγιναν στο παλαιό φρούριο ορισμένα νέα αμυντικά έργα, που δεν άλλαξαν όμως την μορφή του.
Το 1864 ( ένωση του νησιού με την υπόλοιπη Ελλάδα ) το φρούριο, όπως και οι άλλες οχυρώσεις της πόλης, αφοπλίστηκε.
Τα περισσότερα από τα κτίσματα της εποχής της βενετοκρατίας καταστράφηκαν επί αγγλικής προστασίας και κυρίως κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Όταν περάσουμε την γέφυρα της πρώτης τάφρου, και αφού διασχίσουμε τη δεύτερη τάφρο βγαίνουμε στην πρώτη εσωτερική αυλή του Φρουρίου. Η πλάκα στον τοίχο που βρίσκεται απέναντί μας καθώς μπαίνουμε στην αυλή, μνημονεύει την ένωση των Ιονίων Νήσων με την Ελλάδα το 1864. Από εδώ τα σκαλοπάτια οδηγούν σε μία σήραγγα η οποία φτάνει στην καρδιά της οχυρωμένης πόλης. Το νησί απέναντι από το Φρούριο λέγεται Βίδο.
Στη βορινή μεριά του Φρουρίου δημιουργήθηκε ένα μικρό τεχνητό λιμάνι, ενώ βορειότερα σχηματίζεται ένας φυσικό κόλπος, που χρησίμευε σαν λιμάνι.
Η είσοδος του Παλιού Φρουρίου βρίσκεται σχεδόν απέναντι από το Λιστόν.
Οι οχυρώσεις είναι ένα αριστούργημα της στρατιωτικής αρχιτεκτονικής τέχνης και αξίζει να επισκεφθεί κανείς το Φρούριο για αυτό και για τη θέα που προσφέρει.
Μπροστά από το Φρούριο βρίσκεται το άγαλμα του στρατηγού Σχολεμβούργου που υπερασπίστηκε την Κέρκυρα ενάντια των Τούρκων.
Μέσα στο Φρούριο βρίσκεται το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου το οποίο το κατασκεύασαν οι Βρετανοί το 1840.
Πριν από τη βενετική κατάκτηση υπήρχαν στο νησί τρία ακόμη φρούρια: της Κασσιόπης στο βόρειο μέρος, το Αγγελόκαστρο στο δυτικό και το Γαρδίκι στο νότιο. Το φρούριο της Κασσιόπης υπήρχε ήδη από τους ρωμαϊκούς χρόνους και ενισχύθηκε κατά τη βυζαντινή περίοδο.
Τα άλλα χτίστηκαν από βυζαντινούς αυτοκράτορες μάλλον τον 12ο αιώνα. 'Έννοια όμως προστασίας όλου του πληθυσμού της υπαίθρου, που έμενε σε χωριά ανοχύρωτα, δεν υπήρχε στην ίδρυση των φρουρίων αυτών, αλλά κυρίως προστασίας της φρουράς.
Αυτό το ρόλο είχε το «Παλιό Φρούριο» και γι’ αυτό ενισχύθηκε τόσο πολύ από τους Ενετούς.
Η Κερκυραϊκή Σύγκλητος φοβούμενη από τους Τούρκους ζήτησε τη βοήθεια της Βενετίας. Πρώτο τους μέλημα ήταν το φτιάξιμο του Φρουρίου. Για να φτιάξουν τα τείχη βοήθησαν όλοι οι Κερκυραίοι και τους έβαλαν και φόρο.
Στο κάστρο ζούσαν μόνο στρατιώτες και η Κορυφώ υπήρχε έξω από το φρούριο.
Αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό μνημείο της και συνδέεται με τις σημαντικότερες φάσεις της ιστορίας της κατά την βυζαντινή και μεταβυζαντινή περίοδο.
Είναι χτισμένο σε μια φυσικά οχυρή θέση, η οποία κατά τον 15ο αιώνα, εποχή βενετοκρατίας στην Κέρκυρα, μετατράπηκε για λόγους αμυντικούς από χερσόνησο σε νησί με την κατασκευή τάφρου.
Στα τέλη του 14ου αιώνα η Κέρκυρα προσαρτήθηκε στην δημοκρατία της Βενετίας, για την οποία αποτελούσε στρατιωτική βάση στον άξονα της Αδριατικής με καθοριστική σημασία για το εμπόριο της στην ανατολική μεσόγειο. Στην αμυντική πολίτικη που εφάρμοσαν οι Βενετοί στο διάστημα της κυριαρχίας τους στο νησί ( 1386 – 1797 ) οφείλεται κυρίως η οχυρωματική διαμόρφωση του παλαιού φρουρίου, όπως αυτή σώζεται σήμερα.
Ο δικόρυφος βράχος του φρούριου οχυρώθηκε αρχικά στην μεσοβυζαντινή περίοδο, όταν η Κέρκυρα ανήκε στην βυζαντινή αυτοκρατορία.
Στην προστατευμένη αυτή θέση είχε δημιουργηθεί σταδιακά, ήδη από τον 6ο αιώνα, η βυζαντινή πόλη της Κέρκυρας, που πήρε την ονομασία << Κορυφώ >>.
Οι κυρίαρχοι του νησιού κατά τον 13ο και 14ο αιώνα – το δεσποτάτο της ηπείρου από το 1214 έως το 1267 και το βασίλειο των δυο σκελιών από το 1267 έως το 1386 – διατήρησαν και συμπλήρωσαν τη βυζαντινή οχύρωση του φρούριου, την οποία όμως οι Βενετοί αντικατέστησαν με νέα και ισχυρότερη, ικανή να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες που επέβαλε η χρήση του πυροβολικού από τα μέσα του 15ου αιώνα.
Τα σημαντικότερα αμυντικά έργα έγιναν μέχρι και το 16ο αιώνα.: η κατασκευή της μεγάλης ένυδρης τάφρου ( contrafossa ) και του μετώπου των δυο ισχυρών προμαχώνων στη δυτική πλευρά, με την κεντρική πύλη ενδιάμεσα, η περιμετρική οχύρωση ( θαλάσσια τείχη ), η περιτείχιση των κορυφών και η κατασκευή σε αυτές νέων πύργων – πύργος ξηράς και πύργος θαλάσσης, η δημιουργία λιμανιού στη βορινή πλευρά του οχυρού ( Μανδράκι ), καθώς και η διαμόρφωση ενός ελεύθερου από οικοδομήματα αμυντικού πεδίου μπροστά από την τάφρο ( Σπιανάδα ).
Τα έργα, ιδιαίτερα αυτά του 16ου αιώνα, σχεδιάστηκαν από τους καλύτερους αρχιτέκτονες της Βενετίας, όπως ήταν ο Michele Sanmicheli.
Από το 1500 περίπου η οχυρωμένη νησίδα χρησιμοποιείται κυρίως ως στρατιωτικό και διοικητικό κέντρο.
Η συρρικνωμένη πόλη που είχε αναπτυχθεί σε αυτή θα υποκατασταθεί βαθμηδόν από το προάστιο ( Μπόργο ) έκτος του φρούριου, που θα εξελιχθεί στη νεότερη πόλη και μέχρι τον 17ο αιώνα θα ολοκληρωθεί η περιτείχιση της.
Το φρούριο έμεινε απόρθητο κατά τη μεγάλη πολιορκία της Κέρκυρας από του Οθωμανούς το 1537, που επιχείρησαν αρκετές φορές ( 1571, 1573 και 1716 ), άλλα χωρίς αποτέλεσμα, να κατακτήσουν το νησί.
Την περίοδο της αγγλικής προστασίας ( 1815 – 1864 ) έγιναν στο παλαιό φρούριο ορισμένα νέα αμυντικά έργα, που δεν άλλαξαν όμως την μορφή του.
Το 1864 ( ένωση του νησιού με την υπόλοιπη Ελλάδα ) το φρούριο, όπως και οι άλλες οχυρώσεις της πόλης, αφοπλίστηκε.
Τα περισσότερα από τα κτίσματα της εποχής της βενετοκρατίας καταστράφηκαν επί αγγλικής προστασίας και κυρίως κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Όταν περάσουμε την γέφυρα της πρώτης τάφρου, και αφού διασχίσουμε τη δεύτερη τάφρο βγαίνουμε στην πρώτη εσωτερική αυλή του Φρουρίου. Η πλάκα στον τοίχο που βρίσκεται απέναντί μας καθώς μπαίνουμε στην αυλή, μνημονεύει την ένωση των Ιονίων Νήσων με την Ελλάδα το 1864. Από εδώ τα σκαλοπάτια οδηγούν σε μία σήραγγα η οποία φτάνει στην καρδιά της οχυρωμένης πόλης. Το νησί απέναντι από το Φρούριο λέγεται Βίδο.
Στη βορινή μεριά του Φρουρίου δημιουργήθηκε ένα μικρό τεχνητό λιμάνι, ενώ βορειότερα σχηματίζεται ένας φυσικό κόλπος, που χρησίμευε σαν λιμάνι.
Η είσοδος του Παλιού Φρουρίου βρίσκεται σχεδόν απέναντι από το Λιστόν.
Οι οχυρώσεις είναι ένα αριστούργημα της στρατιωτικής αρχιτεκτονικής τέχνης και αξίζει να επισκεφθεί κανείς το Φρούριο για αυτό και για τη θέα που προσφέρει.
Μπροστά από το Φρούριο βρίσκεται το άγαλμα του στρατηγού Σχολεμβούργου που υπερασπίστηκε την Κέρκυρα ενάντια των Τούρκων.
Μέσα στο Φρούριο βρίσκεται το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου το οποίο το κατασκεύασαν οι Βρετανοί το 1840.
Πριν από τη βενετική κατάκτηση υπήρχαν στο νησί τρία ακόμη φρούρια: της Κασσιόπης στο βόρειο μέρος, το Αγγελόκαστρο στο δυτικό και το Γαρδίκι στο νότιο. Το φρούριο της Κασσιόπης υπήρχε ήδη από τους ρωμαϊκούς χρόνους και ενισχύθηκε κατά τη βυζαντινή περίοδο.
Τα άλλα χτίστηκαν από βυζαντινούς αυτοκράτορες μάλλον τον 12ο αιώνα. 'Έννοια όμως προστασίας όλου του πληθυσμού της υπαίθρου, που έμενε σε χωριά ανοχύρωτα, δεν υπήρχε στην ίδρυση των φρουρίων αυτών, αλλά κυρίως προστασίας της φρουράς.
Αυτό το ρόλο είχε το «Παλιό Φρούριο» και γι’ αυτό ενισχύθηκε τόσο πολύ από τους Ενετούς.
Η Κερκυραϊκή Σύγκλητος φοβούμενη από τους Τούρκους ζήτησε τη βοήθεια της Βενετίας. Πρώτο τους μέλημα ήταν το φτιάξιμο του Φρουρίου. Για να φτιάξουν τα τείχη βοήθησαν όλοι οι Κερκυραίοι και τους έβαλαν και φόρο.
Στο κάστρο ζούσαν μόνο στρατιώτες και η Κορυφώ υπήρχε έξω από το φρούριο.
Ο προμαχώνας είχε λιμάνι που δεν μπορούσε να το αντιληφθεί ο εχθρός κι έτσι εφοδίασε όλο το κάστρο.
Για να τελειώσουν τα τείχη, επειδή δεν έφτασαν οι πέτρες, πήραν από τη Χερσούπολη, από την Αρχαία Κέρκυρα, από τα Αρχαία ιερά και από το κάστρο της Κασσιόπης.
Οι τελευταίες πινελιές στη μορφή που έχει σήμερα το Φρούριο δόθηκαν την εποχή της Αγγλικής προστασίας.
Οι Βρετανοί έκαναν μια συντήρηση των τειχών και έχτισαν μέσα στο φρούριο νοσοκομείο, στρατώνα και διάφορα άλλα κτίρια που τα βλέπουμε σήμερα.
Παρότι κανένας στρατός δεν μπόρεσε ποτέ να το καταλάβει, πάνω του κυμάτισαν πολλές σημαίες αποτέλεσμα των αλλαγών στην Ευρώπη. Ανδυγαβοί, Βυζαντινοί, Ενετοί, Γάλλοι, Ρώσοι, Άγγλοι, Έλληνες, Ιταλοί, Γερμανοί το παρέλαβαν ή το παρέδωσαν με τη σειρά τους. Όλοι άφησαν εδώ το σημάδι τους, Ένα κτίριο, έναν προμαχώνα, μια εκκλησία, ένα έργο κάνοντας το Παλαιό Φρούριο ένα πραγματικό αριστούργημα της στρατιωτικής αρχιτεκτονικής παλαιότερων χρόνων στολισμένο με κτίρια που φτάνουν τα τέλη του 19ου αιώνα .
Γεώργιος Λαμπής – Κέρκυρα, Παλαιό Φρούριο, Ιούλιος 2009.
Για να τελειώσουν τα τείχη, επειδή δεν έφτασαν οι πέτρες, πήραν από τη Χερσούπολη, από την Αρχαία Κέρκυρα, από τα Αρχαία ιερά και από το κάστρο της Κασσιόπης.
Οι τελευταίες πινελιές στη μορφή που έχει σήμερα το Φρούριο δόθηκαν την εποχή της Αγγλικής προστασίας.
Οι Βρετανοί έκαναν μια συντήρηση των τειχών και έχτισαν μέσα στο φρούριο νοσοκομείο, στρατώνα και διάφορα άλλα κτίρια που τα βλέπουμε σήμερα.
Παρότι κανένας στρατός δεν μπόρεσε ποτέ να το καταλάβει, πάνω του κυμάτισαν πολλές σημαίες αποτέλεσμα των αλλαγών στην Ευρώπη. Ανδυγαβοί, Βυζαντινοί, Ενετοί, Γάλλοι, Ρώσοι, Άγγλοι, Έλληνες, Ιταλοί, Γερμανοί το παρέλαβαν ή το παρέδωσαν με τη σειρά τους. Όλοι άφησαν εδώ το σημάδι τους, Ένα κτίριο, έναν προμαχώνα, μια εκκλησία, ένα έργο κάνοντας το Παλαιό Φρούριο ένα πραγματικό αριστούργημα της στρατιωτικής αρχιτεκτονικής παλαιότερων χρόνων στολισμένο με κτίρια που φτάνουν τα τέλη του 19ου αιώνα .
Γεώργιος Λαμπής – Κέρκυρα, Παλαιό Φρούριο, Ιούλιος 2009.
ΚΕΡΚΥΡΑ – ΚΑΣΤΡΟ ΓΑΡΔΙΚΙΟΥ
Για το κάστρο Γαρδικίου δεν γνωρίζουμε και πάρα πολλά, το μονό που ξέρουμε είναι, ότι είναι χτισμένο από το Δεσπότη της Hπείρου Mιχαήλ Άγγελο τον B', τον 13ο αιώνα Μ.Χ., τον ίδιο που έχτισε και το Aγγελόκαστρο, και έχει σχήμα οκταγώνου με έναν ισχυρό πύργο σε κάθε γωνιά.
Eνδιαφέρον παρουσιάζουν τα υπολείμματα αρχαίων τειχών στο εσωτερικό του καθώς και υπολείμματα αρχαίων ναών που βρίσκονται ενσωματωμένα στα τείχη .
Γεώργιος Λαμπής – Κέρκυρα, Κάστρο Γαρδικίου, Ιούλιος 2009.
Eνδιαφέρον παρουσιάζουν τα υπολείμματα αρχαίων τειχών στο εσωτερικό του καθώς και υπολείμματα αρχαίων ναών που βρίσκονται ενσωματωμένα στα τείχη .
Γεώργιος Λαμπής – Κέρκυρα, Κάστρο Γαρδικίου, Ιούλιος 2009.
ΚΕΡΚΥΡΑ – ΚΑΣΤΡΟ ΓΑΡΔΙΚΙΟΥ ( ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ )
Γεώργιος Λαμπής – Κέρκυρα, Κάστρο Γαρδικίου, Ιούλιος 2009.
ΖΑΚΥΝΘΟΣ – ΓΑΛΑΖΙΕΣ ΣΠΗΛΙΕΣ
Πρόκειται για μια σειρά γεωλογικών σχηματισμών που εκτείνονται κατά μήκος της βορειοδυτικής πλευράς του νησιού, από τον Αγιο Νικόλαο μέχρι το ακρωτήριο σχοιναρι.Αυτές είναι οι πανέμορφες και περίφημες γαλάζιες σπηλιές.
Οι γαλάζιες σπηλιές είναι ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα του νησιού, που οφείλει το όνομα του στις αντανακλάσεις του νερού στο εσωτερικό των σπηλαίων.
Οι σπηλιές αυτές αποτελούνται από ιδιότυπους γεωλογικούς σχηματισμούς που έχουν δημιουργήσει μια σειρά σπηλαίων κατά μήκος της ακτής.
Η μεγαλύτερη από αυτές τις σπηλιές είναι το περίφημο Κυανούν Σπήλαιο, η είσοδος του οποίου ανακαλύφθηκε το 1897.
Οι γαλάζιες σπηλιές είναι επισκέψιμες όλο το καλοκαίρι από την θάλασσα με βαρκάκια και μικρές κρουαζιέρες που σου κάνουν τον γύρω του νησιού.
Το να επισκεφτεί κανείς τις γαλάζιες σπηλιές της Ζακύνθου και να κολυμπήσει σε αυτές είναι ωραία εμπειρία.
Τα καταγάλανα νερά τους θα σας μαγέψουν με την ατελείωτη ομορφιά τους.
Στην δεξιά πλευρά της φωτογραφίας, όπως μας λένε οι ντόπιοι του νησιού, σχηματίζετε το πρόσωπο του θεού Ποσειδώνα. ( ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΠΑΝΩ ).
ΖΑΚΥΝΘΟΣ – ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΜΩΛΟΥ
Η εκκλησία του Αγ. Νικολάου του Μώλου. Ιδρύθηκε το 1561 από τη συντεχνία των ναυτικών και είναι το μοναδικό βενετσιάνικο κτίριο που διασώθηκε από τους σεισμούς και τη φωτιά που ακολούθησε.Γύρω στο 1583 ήταν εκεί εφημέριος ο Αγ. Διονύσιος, ο προστάτης του νησιού.
Επίσης αξιόλογες είναι οι εκκλησίες της Παναγίας των Αγγέλων και της Παναγίας της Φανερωμένης (17ου αι. ) που διασώθηκαν από το σεισμό.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)