ΚΑΜΠΙΑ ΤΟΥ ΠΕΥΚΟΥ:THAUMETOPOEA PITYOCAMPA (ΠΡΟΣΟΧΗ).

Στο σημερινό άρθρο θα μιλήσουμε για τις επιπτώσεις που φέρει στην υγεία μας η κλασσική κάμπια των πεύκων.

Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος, που να μην γνωρίζει το συγκεκριμένο είδος κάμπιας.

Η thaumetopoea pityocampa, είναι ένας από τούς σημαντικότερους εχθρούς του πεύκου.

Για όλους εμάς που μας αρέσει να ταξιδεύουμε στο βουνό αλλά και να κάνουμε βόλτες μέσα στην πόλη, θα πρέπει να δώσουμε μεγάλη προσοχή και να αποφεύγουμε σημεία που υπάρχουν φωλιές από κάμπιες ( κουκούλια που μοιάζουν με μπάλες βαμβακιού ).

Η εμφάνιση της κάμπιας αρχίζει τον Οκτώβριο στα ορεινά και τον Νοέμβριο στα πεδινά. Κατά την περίοδο Μαρτίου – Απριλίου, εγκαταλείπουν τα πεύκα και εισέρχονται στο έδαφος όπου μεταμορφώνονται σε χρυσαλλίδες.

Προς το τέλος του καλοκαιριού έχουν γίνει πλέον κανονικές πεταλούδες και τούς μήνες Σεπτέμβριο – Οκτώβριο, γεννούν τα αυγά τους στα πεύκα.

Τα προβλήματα που δημιουργεί κυρίως στον άνθρωπο, είναι δερματολογικά ( φαγούρα στο δέρμα και εξανθήματα).

Το σώμα της κάμπιας αποτελείτε από χιλιάδες τοξικά τριχίδια διασφαλίζοντας έτσι την άμυνα της από διάφορα πουλιά.

Χαρακτηριστική άμυνα της κάμπιας είναι, ότι μόλις νιώσει ότι απειλείτε, διασπείρει στον αέρα τριχίδια με τοξίνες που ερεθίζουν το δέρμα, το αναπνευστικό σύστημα και τα μάτια. Οι δερματικές εκδηλώσεις εξελίσσονται σε 3-4 μέρες και μπορεί να αφήσουν καφέ χρώμα κατά την αποδρομή τους, που αργεί να υποχωρήσει μέχρι και δυο εβδομάδες.

Πότε δεν αγγίζουμε ούτε τις φωλιές ούτε τις κάμπιες, και καλό θα είναι να μην καθόμαστε κάτω από πεύκα με φωλιές.

Αν στην βόλτα που κάνουμε, έχουμε πάρει και τον σκύλο μας μαζί μας, θα πρέπει να μην τον χάσουμε ούτε λεπτό από τα μάτια μας, διότι οι κάμπιες είναι ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς για την υγεία του.

Ο σκύλος μας θα πλησιάσει άφοβα τις κάμπιες για να τις μυρίσει η να τις γλείψει, το αποτέλεσμα είναι να αμυνθούν και να γεμίσουν την μουσούδα του και την γλώσσα του με το δηλητήριο που διαθέτουν.

Επίσης το ίδιο θα πάθει αν τις πατήσει, θα προσπαθήσει να γλείψει την πατούσα του για να του περάσει ο πόνος, με αποτέλεσμα να μεταφέρει το δηλητήριο στην γλώσσα του.

Τα συμπτώματα είναι, έντονο πρήξιμο της γλώσσας και σιελόρροια, μπορεί να προκληθεί επίσης αλλεργικό σοκ και πέσιμο της αρτηριακής πίεσης.

Οι σκύλοι που ξεπερνούν το πρώτο στάδιο του σοκ, αναπτύσσουν μια μόλυνση στην γλώσσα και τον λαιμό. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα δημιουργείται γάγγραινα, προκαλώντας μέχρι και την πτώση ενός μέρους της γλώσσας.

Σε περίπτωση που ο σκύλος μας έρθει σε επαφή με κάμπια, την μυρίσει, την γλείψει, ή ακόμα περισσότερο, την φάει, πρόκειται για μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης και ο σκύλος θα πρέπει να τεθεί υπό την επίβλεψη ενός κτηνιάτρου το συντομότερο δυνατόν.
Αρχικά, μέχρι το σκυλί να μεταφερθεί στον κτηνίατρο, θα πρέπει να πλύνουμε πολύ καλά με άφθονο καθαρό νερό την περιοχή που μολύνθηκε ο σκύλος.

Και θα πρέπει να φροντίσουμε να φοράμε και εμείς γάντια σε αυτή τη διαδικασία, γιατί η τοξική ουσία μπορεί εύκολα να περάσει και στα χέρια μας και να μας προκαλέσει αλλεργική αντίδραση.