Πρόκειται για εντυπωσιακό φυσικό σχηματισμό στον οποίο καταλήγει σχετικά κακής βατότητας δρόμος. Όμως, η ομορφιά και η αγριάδα του τοπίου αποζημιώνουν τους φυσιολάτρες επισκέπτες του, που είναι αρκετοί κατά τους θερινούς μήνες.
Ο Κρικελλιώτης, το μικρό ποτάμι που πηγάζει βόρεια του χωριού Κρίκελλο, ρέει εδώ μέσα σε στενή κοιλάδα με απότομες δασωμένες πλαγιές και γκρεμνά.
Ένα τμήμα της ροής του, μεταξύ των χωριών Ροσκά και Ψιανά, διέρχεται μέσα από στενό φαράγγι με κάθετους βράχινους τοίχους, μεγάλου υψομέτρου κατά τόπους. Η νότια πλευρά του φαραγγιού είναι η απόληξη της κορυφής Πλατανάκι, ένα απότομο και δυσπρόσιτο σχετικά βουνό, με μεγάλες κλίσεις, σκοτεινές ρεματιές και πυκνά ελατοδάση, το οποίο ανήκει στο συγκρότημα του Παναιτωλικού.
Η βόρεια πλευρά είναι η απόληξη του βουνού Καλιακούδα. Σε αυτή την πλευρά ρέουν πολλά νερά προς το φαράγγι, τα οποία πέφτουν απότομα και από ύψος μέσα σε αυτό. Μέρος τους σκορπίζει στον αέρα, γίνεται ψιχάλες και δροσοσταλίδες.
Σε ένα στενό τμήμα του φαραγγιού, τα νερά του Κρικελλιώτη έχουν διαβρώσει μέσα στο γεωλογικό χρόνο τα παράπλευρα της κοίτης βράχια κι έχουν δημιουργήσει ένα είδος χαγιατιού, όπως στις ανοιχτές οροφοσπηλιές.
Πάνω από αυτό κυλούν πολλά νερά προς το φαράγγι, χτυπούν στα βράχια και στάζουν από όλο το μήκος της οροφής. Σε όλο αυτό το μήκος της κοίτης, πάντα βρέχει, παρά τη μειωμένη ροή κατά την καλοκαιρινή περίοδο.
Η ποταμοπορεία μέσα από την κοίτη είναι σχετικά εύκολη και για τους μη μυημένους και είναι σχετικά σύντομη. Η ευκολότερη πρόσβαση στην περιοχή αυτή γίνεται από το χωριό Ροσκά, στο οποίο φτάνουμε από τη Δομνίστα.
Πρόσβαση δύναται να έχουμε και από την ορεινή διάβαση της Καλιακούδας, αλλά με πιο δύσκολο δρόμο.
Το φαράγγι Πάντα Βρέχει είναι μία από τις πιο εντυπωσιακές περιοχές της Ευρυτανίας, που καταλήγει σε μία περιοχή όπου κυριολεκτικά Πάνταβρέχει.
Για να φθάσουμε στο σημείο με τους καταρράκτες περνάμε το βουνό της Καλιακούδας και φτάνουμε στο ποτάμι, όπου ξεκινάμε την πεζοπορία στις όχθες και μέσα στον Κρικελοπόταμου.
Στη διάρκεια της διαδρομής μας πολλές φορές το νερό μπορεί να φτάσει και μέχρι τη μέση μας.
Μετά από 45' περίπου φτάνουμε στο εντυπωσιακό σημείο με τους καταρράκτες όπου μπορούμε και να κολυμπήσουμε.
Για να γυρίσουμε ακολουθούμε τον ίδιο δρόμο και όσοι θέλουν μπορούν να ανέβουν να απολαύσουν τη θέα στην εντυπωσιακή κρεμαστή γέφυρα.
Το Πάνταβρεχει είναι μια φοβερή τοποθεσία της Ελλάδας που σου μαγνητίζει την ψυχή και το μυαλό.
Καλό θα είναι, αν κάποιος θέλει να επισκεφτεί αυτό το πανέμορφο τοπίο με την άφθονη βλάστηση και τα τρεχούμενα νερά να το επισκεφτεί της πρωινές ώρες διότι κάποια στιγμή το απόγευμα τα νερά αρχίζουν και ανεβαίνουν σε κάποια σημεία του ποταμού, με αποτέλεσμα η κίνηση στον χώρο να είναι λίγο δύσκολη.
Θα σας φέρω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε τι γίνετε στα νερά του Πάνταβρεχει.
Τον Αύγουστο του 2007 είχα επισκεφθεί την περιοχή για να θαυμάσω τις ομορφιές της, που δεν είναι και λίγες.
Η ώρα που κατέβηκα το ποτάμι ήταν περίπου στις πέντε, δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα μέχρι να φτάσω τους καταρράκτες.
Το πρόβλημα ήταν στην επιστροφή, σε κάποια σημεία το νερό είχε ανέβει τόσο πολύ που μου έφτανε μέχρι τους ώμους και ήταν δύσκολο αν φοράς βέβαια και ρούχα να το περάσεις.
Πιο πάνω αναφέρω για το γεφυράκι και το ότι όποιος θέλει μπορεί να το περάσει, εγώ δεν θα σας το συμβούλευα διότι τα ξύλα είναι παλιά χωρίς καμιά εμπιστοσύνη.
Όταν φθάσετε στους καταρράκτες καθίστε από κάτω τους και απολαύστε το παγωμένο νερό τους.
Σας υπενθυμίζω να φοράτε καλά παπούτσια διότι οι πέτρες και τα βράχια γλιστράνε.
Ο Κρικελλιώτης, το μικρό ποτάμι που πηγάζει βόρεια του χωριού Κρίκελλο, ρέει εδώ μέσα σε στενή κοιλάδα με απότομες δασωμένες πλαγιές και γκρεμνά.
Ένα τμήμα της ροής του, μεταξύ των χωριών Ροσκά και Ψιανά, διέρχεται μέσα από στενό φαράγγι με κάθετους βράχινους τοίχους, μεγάλου υψομέτρου κατά τόπους. Η νότια πλευρά του φαραγγιού είναι η απόληξη της κορυφής Πλατανάκι, ένα απότομο και δυσπρόσιτο σχετικά βουνό, με μεγάλες κλίσεις, σκοτεινές ρεματιές και πυκνά ελατοδάση, το οποίο ανήκει στο συγκρότημα του Παναιτωλικού.
Η βόρεια πλευρά είναι η απόληξη του βουνού Καλιακούδα. Σε αυτή την πλευρά ρέουν πολλά νερά προς το φαράγγι, τα οποία πέφτουν απότομα και από ύψος μέσα σε αυτό. Μέρος τους σκορπίζει στον αέρα, γίνεται ψιχάλες και δροσοσταλίδες.
Σε ένα στενό τμήμα του φαραγγιού, τα νερά του Κρικελλιώτη έχουν διαβρώσει μέσα στο γεωλογικό χρόνο τα παράπλευρα της κοίτης βράχια κι έχουν δημιουργήσει ένα είδος χαγιατιού, όπως στις ανοιχτές οροφοσπηλιές.
Πάνω από αυτό κυλούν πολλά νερά προς το φαράγγι, χτυπούν στα βράχια και στάζουν από όλο το μήκος της οροφής. Σε όλο αυτό το μήκος της κοίτης, πάντα βρέχει, παρά τη μειωμένη ροή κατά την καλοκαιρινή περίοδο.
Η ποταμοπορεία μέσα από την κοίτη είναι σχετικά εύκολη και για τους μη μυημένους και είναι σχετικά σύντομη. Η ευκολότερη πρόσβαση στην περιοχή αυτή γίνεται από το χωριό Ροσκά, στο οποίο φτάνουμε από τη Δομνίστα.
Πρόσβαση δύναται να έχουμε και από την ορεινή διάβαση της Καλιακούδας, αλλά με πιο δύσκολο δρόμο.
Το φαράγγι Πάντα Βρέχει είναι μία από τις πιο εντυπωσιακές περιοχές της Ευρυτανίας, που καταλήγει σε μία περιοχή όπου κυριολεκτικά Πάνταβρέχει.
Για να φθάσουμε στο σημείο με τους καταρράκτες περνάμε το βουνό της Καλιακούδας και φτάνουμε στο ποτάμι, όπου ξεκινάμε την πεζοπορία στις όχθες και μέσα στον Κρικελοπόταμου.
Στη διάρκεια της διαδρομής μας πολλές φορές το νερό μπορεί να φτάσει και μέχρι τη μέση μας.
Μετά από 45' περίπου φτάνουμε στο εντυπωσιακό σημείο με τους καταρράκτες όπου μπορούμε και να κολυμπήσουμε.
Για να γυρίσουμε ακολουθούμε τον ίδιο δρόμο και όσοι θέλουν μπορούν να ανέβουν να απολαύσουν τη θέα στην εντυπωσιακή κρεμαστή γέφυρα.
Το Πάνταβρεχει είναι μια φοβερή τοποθεσία της Ελλάδας που σου μαγνητίζει την ψυχή και το μυαλό.
Καλό θα είναι, αν κάποιος θέλει να επισκεφτεί αυτό το πανέμορφο τοπίο με την άφθονη βλάστηση και τα τρεχούμενα νερά να το επισκεφτεί της πρωινές ώρες διότι κάποια στιγμή το απόγευμα τα νερά αρχίζουν και ανεβαίνουν σε κάποια σημεία του ποταμού, με αποτέλεσμα η κίνηση στον χώρο να είναι λίγο δύσκολη.
Θα σας φέρω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε τι γίνετε στα νερά του Πάνταβρεχει.
Τον Αύγουστο του 2007 είχα επισκεφθεί την περιοχή για να θαυμάσω τις ομορφιές της, που δεν είναι και λίγες.
Η ώρα που κατέβηκα το ποτάμι ήταν περίπου στις πέντε, δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα μέχρι να φτάσω τους καταρράκτες.
Το πρόβλημα ήταν στην επιστροφή, σε κάποια σημεία το νερό είχε ανέβει τόσο πολύ που μου έφτανε μέχρι τους ώμους και ήταν δύσκολο αν φοράς βέβαια και ρούχα να το περάσεις.
Πιο πάνω αναφέρω για το γεφυράκι και το ότι όποιος θέλει μπορεί να το περάσει, εγώ δεν θα σας το συμβούλευα διότι τα ξύλα είναι παλιά χωρίς καμιά εμπιστοσύνη.
Όταν φθάσετε στους καταρράκτες καθίστε από κάτω τους και απολαύστε το παγωμένο νερό τους.
Σας υπενθυμίζω να φοράτε καλά παπούτσια διότι οι πέτρες και τα βράχια γλιστράνε.
Γεώργιος Λαμπής – Πάνταβρέχει Ευρυτανίας, Αύγουστος 2007.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου