ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗΣ

Το παρακάτω ποίημα γράφτηκε για την εκτέλεση των 220 Ελλήνων αδελφών από τα στρατεύματα κατοχής την 24-2-1944 στη Μεγαλόπολη.

ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗΣ

Ο Φλεβάρης χάρισε τη μέρα,
στ’ απόσπασμα να στηθείτε,
σας ζέστανε και τον αέρα,
κρυωμένοι μη σκοτωθείτε.

Ο θάνατος δεν σας φόβισε,
για τη λευτεριά παλέψατε,
η αθανασία σας καλωσόρισε,
έστω κι’ αν δεν την γυρέψατε.

Πιστέψατε σε μια νέα αυγή,
δεν λυγίσατε στις απειλές,
θέλατε η λευτεριά να μη χαθεί,
για νάχει ο τόπος μέρες καλές.

Σας είχαν στις φυλακές,
με περασμένα τα δεσμά,
δεν σας σκλάβωσαν τις ψυχές,
και περίμεναν κακά πολλά.

Ήθελαν να σας σκοτώσουν
το φόβο να σκορπίσουν,
την τιμή τους να σώσουν,
σαν κατακτητές να ζήσουν.

Με φυλακές, δεσμά και σκοτωμούς,
τη γύμνια του φόβου τους ντύσανε,
κι εμπρός σε 220 γενναίους ρωμιούς,
δειλοί και άνανδροι καταντήσανε.

Ο δικός σας χαμός,
μπόλιασε ελληνικές καρδιές,
νάνος φάνταζε ο εχθρός,
οι μέρες του δεν ήταν πολλές.

Η θυσία σας δεν χαραμίστηκε,
φωτίζει τις γενιές που ακολουθούν
πως ,η λευτεριά που χαρίσθηκε,
μονό σκλάβοι την ζουν.

Μια μεγάλη πόλη,
σήμερα σας τιμάει,
και η Ελλάδα όλη
τον ηρωισμό σας προσκυνάει.
(Στράτος Γεωργούλης)

Γεώργιος Λαμπής – Μνημείο πεσόντων Βίγλας Μεγαλόπολης, Μάιος 2009